"پلاریزاسیون" یک ویژگی مشترک لیزرهای مختلف است که با اصل تشکیل لیزر تعیین می شود. راپرتو لیزرتوسط تشعشعات تحریک شده از ذرات محیط ساطع نور در داخل تولید می شودلیزر. تابش تحریک شده یک ویژگی قابل توجه دارد: هنگامی که یک فوتون خارجی به ذره ای در حالت انرژی بالاتر برخورد می کند، ذره یک فوتون را تابش می کند و به حالت انرژی پایین تر منتقل می شود. فوتون های تولید شده در این فرآیند دارای فاز، جهت انتشار و حالت پلاریزاسیون مشابه فوتون های خارجی هستند. هنگامی که یک جریان فوتون در لیزر تشکیل می شود، همه فوتون ها در جریان فوتون حالت فاز، جهت انتشار و حالت قطبش یکسانی دارند. بنابراین، یک حالت طولی لیزری (فرکانس) باید پلاریزه شود.
همه لیزرها پلاریزه نیستند. وضعیت پلاریزاسیون لیزر تحت تأثیر عوامل متعددی قرار می گیرد، از جمله:
1. انعکاس تشدید کننده: به منظور اطمینان از اینکه فوتون های بیشتری برای ایجاد نوسانات پایدار در حفره موضعی شده و ایجاد می کنند.نور لیزر، سطح انتهایی تشدید کننده معمولاً با یک فیلم بازتابی تقویت شده پوشانده می شود. طبق قانون فرنل، عمل لایه بازتابنده چندلایه باعث می شود نور منعکس شده نهایی از نور طبیعی به خطی تغییر کند.نور پلاریزه.
2. ویژگی های محیط افزایش: تولید لیزر بر اساس تشعشعات تحریک شده است. وقتی اتم‌های برانگیخته فوتون‌ها را تحت تحریک فوتون‌های خارجی تابش می‌کنند، این فوتون‌ها در همان جهت (وضعیت قطبش) فوتون‌های خارجی ارتعاش می‌کنند و به لیزر اجازه می‌دهند حالت قطبش پایدار و منحصربه‌فرد را حفظ کند. حتی تغییرات کوچک در حالت پلاریزاسیون توسط تشدید کننده فیلتر می شود زیرا نوسانات پایدار نمی توانند تشکیل شوند.
در فرآیند واقعی تولید لیزر، صفحه موج و کریستال پلاریزاسیون معمولاً در داخل لیزر اضافه می‌شوند تا وضعیت پایداری تشدید کننده را ثابت کند، به طوری که حالت پلاریزاسیون در حفره منحصر به فرد است. این نه تنها انرژی لیزر را متمرکزتر می کند، راندمان تحریک بالاتر است، بلکه از تلفات ناشی از عدم توانایی در نوسان جلوگیری می کند. بنابراین، حالت پلاریزاسیون لیزر به عوامل زیادی مانند ساختار تشدید کننده، ماهیت محیط بهره و شرایط نوسان بستگی دارد و همیشه منحصر به فرد نیست.
زمان ارسال: ژوئن-17-2024